30 januari 2021Simnikiwe Buhlungu (1995) is een Zuid-Afrikaanse kunstenaar en onderzoeker uit Johannesburg. Sinds januari 2020 is ze gevestigd in Amsterdam en verblijft ze op de prestigieuze Rijksakademie van Beeldende Kunsten, die ze in 2022 zal voltooien.
Vertel ons eens over je werk?
Ik onderzoek en presenteer zowel persoonlijke als maatschappelijke en historische verhalen in de vorm van een complex web van vragen en potentiële antwoorden. In mijn kunstpraktijk speelt taal een belangrijke rol en zet ik vraagtekens bij het gebruik van Engels, de toegang die het Engels biedt en hoe deze taal dient als een overlevingsmechanisme.
In ‘The Art Momentum’ las ik een interview met jou waarin je verschillende producenten van kennis noemde. Je sprak bijvoorbeeld over kinderen die ideeën in twijfel trekken, terwijl ze doorgaans worden gezien als ontvangers van opdrachten.
In de afgelopen drie, vier jaar ben ik geïnteresseerd geraakt in de productie van kennis: hoe wordt kennis geproduceerd, door wie, hoe wordt het verspreid en wat zijn de nuances van kennis in relatie tot tijd, ruimte en sociale-geografie.
Kennis – beter gezegd: een variëteit aan kennis of soorten kennis – wordt immers niet in een vacuüm ‘geproduceerd’. Hierdoor zijn er ontelbare en boeiende nuances in de manier waarop met verschillende soorten kennis wordt omgegaan, door wie, met wie, wanneer en waar.
Waar werk je nu aan?
Op de Rijksakademie – het internationaal residentieprogramma voor kunstenaars met een focus op onderzoek en experiment – zet ik mijn research naar de productie van verschillende soorten kennis voort. Ik gebruik alledaagse en gewone gebeurtenissen om ontmoetingen tussen mensen te bevorderen die verder gaan dan de productie van kennis als een uniek iets.
In mijn lange en diepgaande onderzoek krijgen fouten en errors de tijd om te sudderen. Verwachtingen, experimenten, het feit dat ik in Amsterdam ben en niet in Johannesburg; het zijn allemaal factoren waarmee ik rekening moet houden. Bovendien heb ik tijdens mijn onderzoek een aanzienlijk aantal fouten gemaakt, waarvan ik nu begrijp dat dit niet alleen slecht hoeft te zijn, maar ook iets dat me vooruit helpt in mijn onderzoek.
Video, 2020
Work in progress, 2020
Wat drijft jou als maker en onderzoeker?
Mijn praktijk heeft zich ontwikkeld vanuit een onontkoombare context: de koloniale erfenis. In een imperialistische, kapitalistische West-Europese samenleving van de 21ste eeuw heb ik als (zwarte) Zuid-Afrikaanse kunstenaar absoluut niet de behoefte om mijn werk te veel uit te leggen. Vooral niet binnen de context van Nederland en zijn koloniale relatie met Zuid-Afrika, die, in mijn eigen ervaringen, voor een groot deel onvoldoende wordt erkend. De Nederlandse samenleving moet met zichzelf in gesprek gaan over de koloniale erfenis die zij de wereld heeft opgelegd.
Zuid-Afrika werd door Nederland op vele manieren gekoloniseerd, niet alleen door een fysieke aanwezigheid, maar ook door de invloed op taal, op machtsstructuren, racistische en onderdrukkende systemen, op de economie, lees: het kapitalisme. Deze erfenis is alomtegenwoordig in het land en werkt door op de omstandigheden waarin Zuid-Afrikaanse kunstenaars werken.
‘Onze’ variëteiten aan kennis zijn gewist, gecompromitteerd, inferieur gemaakt door dezelfde structuren die mij vragen waarom ik geïnteresseerd ben in wat mij interesseert, die mij vragen waarom ik hier in Nederland ben, of mij vragen waarom deze soorten kennis, geschiedenissen en verhalen zijn gewist. Ik vind het daarom bizar om in deze context uit te leggen waarom ik maak wat ik maak.
Voor meer informatie over Simnikiwe Buhlungu.
Instagram
Verder lezen?
Video-installatie, 2017
