Afscheid nemen heeft altijd iets dubbels. Weet ik zeker dat ik dát los wil laten waar ik mijn hart aan verpand heb? Hoe voelt het om afscheid te nemen van het Zuid-Afrikahuis? Dubbel dus.
Op 1 maart ga ik met pensioen. Ik zie ernaar uit om in de late herfst en winter van mijn leven nog hele mooie dingen te doen, maar ik zal het Zuid-Afrikahuis enorm gaan missen. We hebben in de afgelopen vijf jaar dat ik directeur was veel meegemaakt, veel ondernomen, veel hobbels genomen en vooral vooruitgang en succes geboekt. Daar ben ik dankbaar voor, immens dankbaar voor.
Zonder jullie had dat nooit kunnen gebeuren. En met jullie bedoel ik: het team van het Zuid-Afrikahuis, het bestuur van het Zuid-Afrikahuis, de Vrienden van het Zuid-Afrikahuis, de bezoekers van het Zuid-Afrikahuis, de mensen die sinds jaar en dag het Zuid-Afrikahuis een warm hart toedragen en de mensen die het Huis de afgelopen jaren ‘ontdekt’ hebben. We zijn er voor júllie. En we groeien mede dankzij jullie.

Maar waar gaat het eigenlijk om? Het gaat erom dat we rekenschap geven en blijven geven van de complexe historische, culturele en politieke relaties tussen de Lage Landen en Zuid-Afrika. En dat we met de blik vooruit constructief en optimistisch verder bouwen aan die relaties. Dat is en blijft de focus van het Zuid-Afrikahuis.
Terugkijken, reflecteren en vooruitkijken. Het is een ongoing process waarbinnen we vallend en opstaand elkaar de hand kunnen reiken, naar elkaar leren luisteren en, hopelijk, elkaar weten te vinden in een gezamenlijk verhaal, weliswaar met forse rafelranden, maar toch een verhaal waarin we kunnen zeggen: dat bindt ons – of niet.
Ik heb er het volste vertrouwen in dat het Zuid-Afrikahuis een nog mooiere toekomst tegemoet gaat. Een toekomst waarvan de contouren geschetst worden door de nieuwe directeur, het team en het bestuur, en die met jullie aandacht, inspiratie en ondersteuning gestalte zal krijgen.
Allen nogmaals bedankt voor die mooie vijf jaar op het Zuid-Afrikahuis!
We zullen elkaar zeker nog gaan tegenkomen in de toekomst!
